OpenAI is een van die mees besproke en invloedryke maatskappye. Onlangs het die maatskappy 'n blogpos vrygestel wat die aandag van opvoeders, studente en tegnologie-entoesiaste getrek het. Die pos het wenke gegee oor hoe om ChatGPT as 'n onderriginstrument te gebruik. Een deel van die pos het egter wenkbroue laat lig en debat opgewek: die erkenning dat KI-gebaseerde handskrifverklikkers is nie so betroubaar nie soos jy dalk dink. Kom ons kyk saam na die besonderhede van die artikel.
Die realiteit van KI-detektors volgens OpenAI: 'n raamwerk poco duidelik
In die FAQ-afdeling van die pos, OpenAI gekonfronteer het die kwessie van KI-skryfverklikkers, wat verklaar dat "Daar is getoon dat geen van hierdie instrumente betroubaar onderskei tussen KI-gegenereerde inhoud en mensgegenereerde inhoud nie“. Hierdie stelling is veral relevant in 'n era waar KI-gegenereerde skryfwerk al hoe meer gesofistikeerd raak, tot die punt dat selfs kundiges verwar word. Trouens, sommige studies het dit getoon hierdie detektors produseer dikwels vals positiewe, wat hul doeltreffendheid en betroubaarheid bevraagteken.
Tekste, akkuraatheid en betroubaarheid
Maar wat beteken hierdie stelling werklik in die breër konteks van kunsmatige intelligensie en die integrasie daarvan in die samelewing? Eerstens beklemtoon dit die toenemende kompleksiteit van taalmodelle soos ChatGPT, wat is het so gevorderd geraak dat hulle tekste genereer wat amper nie onderskei kan word van dié wat deur mense geskryf is nie. Dit laat etiese en praktiese vrae ontstaan, veral in die akademie, waar die moontlikheid van KI-gesteunde plagiaat een is. kommer groei.
Tweedens beklemtoon OpenAI se verklaring die behoefte om meer effektiewe opsporingsmetodes te ontwikkel. Op die oomblik, baie detectors hulle maak staat op maatstawwe en algoritmes wat nie voldoende getoets of bekragtig is nie. Sommige gebruik byvoorbeeld natuurlike taalanalise (NLP) om spesifieke patrone in teks te soek, maar hierdie patrone kan maklik gemanipuleer of omseil word. Nog ander maak staat op databasisse van KI-gegenereerde teksvoorbeelde, maar hierdie databasisse is dikwels verouderd of onvolledig.
Ten slotte, die gebrek aan betroubaarheid van huidige KI-detektors maak die deur oop vir moontlike misbruik. Kom ons stel ons 'n konteks voor waarin 'n foutiewe KI-detektor 'n akademiese opstel verkeerd etiketteer as KI-gegenereer, die loopbaan van 'n student of navorser in gevaar stel. Of oorweeg die risiko dat mense die waarheid van enige tipe aanlyninhoud kan begin twyfel, wat die verkeerde inligtingskrisis verder aanwakker.
Lees ook: Kunsmatige intelligensie: waarom ons die VAE moet dophou
OpenAI: ChatGPT en sy bewuste "onkunde".
Nog 'n belangrike punt wat OpenAI geopper het, is die ChatGPT se inherente beperking om te erken of 'n teks deur 'n kunsmatige intelligensie of 'n mens gegenereer is. Dit is 'n detail wat baie dalk nie oorweeg nie, maar een wat beduidende implikasies het, nie net vir die akademie nie, maar ook vir die industrie en die samelewing in die algemeen. Byvoorbeeld, as ChatGPT nie kan onderskei tussen KI-gegenereerde inhoud en menslike inhoud nie, hoe ons daarop kan staatmaak vir ander komplekse take soos akademiese navorsing, die generering van finansiële verslae of selfs die opstel van regsdokumente?
Die valse en die onbewustheid
Hierdie "onkunde" van ChatGPT laat ook vrae oor etiese en aanspreeklikheid ontstaan. As 'n KI-taalmodel nie sy eie "hand" in die skep van teks kan identifiseer nie, kan dit onbedoeld cdra by tot die verspreiding van vals of misleidende inligting. Dit is veral kommerwekkend in velde soos joernalistiek en wetenskap, waar die akkuraatheid en verifieerbaarheid van inligting uiters belangrik is. Wat seker is, is dat dit vermybaar is wanneer die mens 'n geskape teks gaan hersien (soos dit behoort te wees).
Verder laat ChatGPT se beperking 'n groter vraag ontstaan oor die aard van kunsmatige intelligensie. As 'n KI-model nie 'bewus is' van sy optrede nie, tot watter mate kan ons dit as “intelligent” beskou? En hoe verander dit ons begrip van kunsmatige intelligensie as 'n uitbreiding of aanvulling tot menslike intelligensie? Dit is vrae wat die wetenskaplike gemeenskap steeds probeer beantwoord.
Alhoewel KI-gebaseerde outomatiese opsporingsinstrumente nie betroubaar is nie, beteken dit nie dat 'n mens nooit KI-gegenereerde skryfwerk kan opspoor nie. Byvoorbeeld, 'n onderwyser wat 'n student se skryfstyl goed ken, sal dalk agterkom wanneer daardie styl skielik verander. Op die oomblik is dit egter dit is raadsaam om KI-opsporingsinstrumente heeltemal te vermy.
